επίκτηση

η (AM έπίκτησις) [κτώμαι]

νεοελλ.

ιδιότητα φυτικών κυττάρων να απορροφούν ηλεκτροθετικά ιόντα (κάλλιο κ.λπ.) ακόμη και όταν τά περιέχουν σε μεγαλύτερη ποσότητα απ’ όση στο εξωτερικό περιβάλλον

αρχ.-μσν.

πρόσθετο κέρδος.